Wat was jouw moment dat je dacht: “Is er meer dan dit?”
Kan jij nog herinneren wat toen je, eerste stap was?
De eerste stap op weg naar jezelf.

Ik weet het nog goed, de voorwas werd gedaan door de op een muur geschreven spreuk:
“Leven, is het meervoud van lef”

De hoofdwas werd gedaan door het horen van het volgende gedicht:
Vraag niet aan de wereld wat de wereld van jou nodig heeft.
Vraag in plaats daarvan aan jezelf, wat je echt tot leven brengt.
En durf dat dan te doen.
Dat is wat de wereld nodig heeft, mensen die echt tot leven komen.

Nu de was gedaan is, het leven is aangenomen, leef ik in het gedicht:
 Metamorfose

Degene die ik was
ben ik niet meer.

Degene die ik ben
blijf ik niet
en die ik word
verdwijnt.
In deze verandering
besta ik.

Vergetend.
Bewust wordend.
Verlangend.

Ik zet me in voor: de glimlach op aarde.
In mijn zoektocht hoe deze te creëren werd ik mezelf bewust.
Ik ga voor het vanzelfsprekend hervinden van natuulijk evenwicht.
Ik draag bij aan de glimlach op aarde.
Ik ben dankbaar en respecteer de zevende wet ”De wet van de dynamische balans”.

In mijn reis op aarde heb ik gevonden, wat werklijk werkt (www).